เฟดจะแตะอัตราเงินเฟ้อที่ 2% หรือไม่?

เฟดจะแตะอัตราเงินเฟ้อที่ 2% หรือไม่? หัวหน้านักเศรษฐศาสตร์ Eugenio Alemán และนักเศรษฐศาสตร์ Giampiero Fuentes สังเกตว่าแม้ว่าเฟดจะใช้เวลานานกว่าในการทำให้อัตราเงินเฟ้อลดลง แต่เฟดจะยังคงดำเนินนโยบายการเงินต่อไปเพื่อให้ถึงอัตราเป้าหมาย

ประเด็นที่สำคัญ:

• Fed eral Reserve (Fed) ประมาณการว่า 2% สำหรับดัชนีราคาการใช้จ่ายเพื่อการบริโภคส่วนบุคคล (PCE) ในระยะยาวเป็นอัตราเงินเฟ้อที่เหมาะสมที่สุดเพื่อสนับสนุนหนึ่งในเอกสารสองข้อของสถาบัน นั่นคือ เสถียรภาพด้านราคา หน้าที่ประการที่สองของเฟดคือรักษาอัตราการว่างงานให้ต่ำที่สุด
• เมื่อเวลาผ่านไป มีความสัมพันธ์ผกผันระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการจ้างงาน หากอัตราการว่างงานต่ำเกินไป อัตราเงินเฟ้อก็จะมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้น และในทางกลับกัน สิ่งนี้เรียกว่า Phillips Curve แต่ความสัมพันธ์นี้พังทลายลงและมีคำถามสำหรับเฟดว่าจะใช้ Phillips Curve อีกครั้งหรือไม่
• ภาวะเงินเฟ้อเกิดขึ้นเมื่อมีการเพิ่มขึ้นของระดับราคาในระบบเศรษฐกิจโดยทั่วไป มีสองวิธีในการเกิดเงินเฟ้อคือ ‘อัตราเงินเฟ้อที่ผลักดันต้นทุน’ ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อต้นทุนการผลิตในระบบเศรษฐกิจเพิ่มขึ้น และ ‘อัตราเงินเฟ้อที่ดึงอุปสงค์’ ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อความต้องการสินค้าเพิ่มขึ้น
• อัตราเงินเฟ้อเพิ่มขึ้นสู่ระดับสูงสุดในรอบ 40 ปี ส่วนใหญ่เป็นผลมาจากผลพวงของการระบาด ซึ่งรวมถึงการขาดแคลนผลิตภัณฑ์ การหยุดชะงักของห่วงโซ่อุปทาน นโยบายการคลังที่ขยายตัวสูง และความต้องการของผู้บริโภคที่แข็งแกร่ง เมื่อสิ่งเหล่านี้เข้าสู่ภาวะปกติ อัตราเงินเฟ้อจะกลับสู่เป้าหมายระยะยาวของเฟด
• เฟดกำลังจะดำเนินนโยบายการเงินเพื่อบรรลุเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อ และจะไม่เปลี่ยนเป้าหมาย

การกำหนดเป้าหมายเงินเฟ้อริเริ่มโดยนิวซีแลนด์ในช่วงปลายทศวรรษ 1980 เนื่องจากประเทศได้รับการปฏิรูปเศรษฐกิจและตลาดการเงินที่สำคัญ เป้าหมายหลักคือการรักษาเสถียรภาพของราคาโดยกำหนดเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อระหว่างศูนย์ถึง 2% โดยช่วงดังกล่าวช่วยให้ธนาคารกลางของประเทศ (ธนาคารกลาง) สามารถรองรับความผันผวนและผลกระทบจากภายนอกได้ อย่างไรก็ตาม แม้จะมีความยืดหยุ่น แต่ในที่สุดธนาคารกลางก็เปลี่ยนเป้าหมายการกำหนดเป้าหมายเป็น 2% เพื่อให้ประชาชนและผู้กำหนดนโยบายมีความชัดเจนมากขึ้น ประสบการณ์ในการกำหนดเป้าหมายเงินเฟ้อนี้มีอิทธิพลต่อธนาคารกลางทั่วโลก รวมถึงเฟดที่ประกาศเป้าหมายเงินเฟ้อ 2% ในปี 2555

เฟดประเมินว่าร้อยละ 2 สำหรับดัชนีราคาค่าใช้จ่ายเพื่อการบริโภคส่วนบุคคล (PCE) ในระยะยาวเป็นอัตราเงินเฟ้อที่เหมาะสมที่สุดเพื่อสนับสนุนหนึ่งในเอกสารสองข้อของสถาบัน นั่นคือ เสถียรภาพด้านราคา คำสั่งที่สองคือการรักษาอัตราการว่างงานให้ต่ำที่สุด แต่ปัญหาใหญ่ที่สุดสำหรับเฟดคือโดยทั่วไปแล้วในประวัติศาสตร์ มีความสัมพันธ์แบบผกผันระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการจ้างงาน หากการจ้างงานแข็งแกร่งเกินไป นั่นคือหากอัตราการว่างงานต่ำเกินไป อัตราเงินเฟ้อก็จะมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้น และในทางกลับกัน นี่คือสิ่งที่เรียกว่า Phillips Curve

แต่ความสัมพันธ์นี้ได้พังทลายลงในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา ในช่วงก่อนการระบาดของ COVID-19 สหรัฐฯ สามารถรักษาอัตราเงินเฟ้อให้ต่ำกว่าเป้าหมาย 2% ในขณะเดียวกันก็รักษาอัตราการว่างงานให้อยู่ในระดับต่ำอย่างไม่เคยมีมาก่อนเมื่อเทียบกับความสัมพันธ์ของ Phillips Curve ในอดีต ดังนั้น คำถามสำหรับเฟดในวันนี้คือ เราจะกลับไปสู่ความสัมพันธ์ก่อนเกิดโรคระบาดระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการว่างงาน หรือจะใช้ความสัมพันธ์แบบ Phillips Curve อีกครั้งหรือไม่

อัตราเงินเฟ้อซึ่งยังคงต่ำกว่าเป้าหมาย 2% ของเฟดมาเป็นเวลาหลายปี ยังคงสูงกว่าเป้าหมายเนื่องจากผลกระทบจากการระบาดใหญ่ของโควิด-19 และผลกระทบจากนโยบาย แม้ว่าเฟดจะไม่ทันตั้งตัวและตอบสนองช้าต่อผลกระทบของเงินเฟ้อ แต่กระบวนการสลายเงินเฟ้อเริ่มต้นในเดือนกรกฎาคม 2565 และดำเนินต่อไปนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

เป็นความจริงที่อัตราเงินเฟ้อยังคงสูงกว่าเป้าหมายมานานกว่าสองปี ดังนั้น จะใช้เวลานานกว่าในการลดลง แต่กระบวนการนี้รับประกันโดยความมุ่งมั่นของเฟดในการบรรลุเป้าหมาย 2% ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ดังนั้นจึงไม่มีอะไรเลย นอกเหนือจากการยึดมั่นในเป้าหมายที่เฟดต้องทำเพื่อให้บรรลุเป้าหมายนั้น

ขอบคุณที่มา : Raymond james

อ่าน: รีวิวโบรกเกอร์

รีวิวโบรกเกอร์ ZFX

รีวิวโบรกเกอร์ Eightcap

รีวิวโบรกเกอร์ Global GT

รีวิวโบรกเกอร์ XM

Cashback Forex รับเงินคืนอัตโนมัติทุกวันสูงสุด 50% จ่ายเงินคืนเข้าบัญชี Exness โดยตรง